XV Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny
PRZESTRZEŃ WYOBRAŹNI
-zdjęcie miesiąca
Ze względu na to, że w poprzedniej edycji pisząc recenzje często powtarzaliśmy się (nasze recenzje nie były uzgadniane przed publikacją) w tej edycji postanowiliśmy pisać recenzje dzieląc się opiniami: pozytywną i negatywną. Na każdej sesji będziemy zamieniać się stronami. Tym razem ja będę doszukiwał się wyłącznie błędów a Władysław Nielipiński będzie zwracał uwagę na cechy pozytywne w Państwa pracach.
Fotografie biorące udział w trzeciej sesji:
Recenzje:
1 * PIOTR CIESIELSKI * Droga do nieba
PLUS. Władysław Nielipiński. Ładna, geometryczna forma ciekawie opracowana kolorystycznie, centralna, przyjemna dla oka kompozycja. Świadczy o dostrzeganiu przez autora nietypowych ujęć i doskonałej znajomości zagadnień techniki.
MINUS. Antoni Rut. Tym razem nie mam uwag.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.
2 * KRZYSZTOF GAŁEK * Mętne poczynania
PLUS. Władysław Nielipiński. Dwie prace jako żywo przypominające wczesne dzieła Ryszarda Horowitza specjalisty w dziedzinie zdjęć reklamowych, prekursora cyfrowego przetwarzania fotografii – życzę autorowi podobnej drogi życiowej.
MINUS. Antoni Rut. Drabinka wskazuje, że należałoby wejść na górę. Dlatego tytuł byłby lepszy gdyby był „Droga do nikąd”. Razi mnie taki dość centralny układ, tego rodzaju kompozycja winna być asymetryczna by wzmocnić dynamikę sytuacji, by wzmocnić grę światła i cienia.
Proponuję do II etapu.
3 * KRZYSZTOF GAŁEK * Spirytualia
PLUS. Władysław Nielipiński. Dwie prace jako żywo przypominające wczesne dzieła Ryszarda Horowitza specjalisty w dziedzinie zdjęć reklamowych, prekursora cyfrowego przetwarzania fotografii – życzę autorowi podobnej drogi życiowej.
MINUS. Antoni Rut. Tym razem autor pokazał układ asymetryczny. Czy jest to lepiej niż w poprzedniej fotografii? Niekoniecznie. Pionowy wąski obiekt jest dość trudno pokazać tak by stworzyć ciekawą kompozycję.
Proponuję do II etapu.
4 * IWETTA GINTOWT-PAPROCKA * Nocne gry
PLUS. Władysław Nielipiński. Nastrój wieczornej nostalgii, osiągnięty wyważoną kolorystyką i wykorzystaniem światła boiskowej latarni, dającej długie cienie i skupienie właśnie na nich głównej uwagi widza, to elementy świadczące o dużej wrażliwości autorki i jej umiejętnościach swobodnego posługiwania się sprzętem.
MINUS. Antoni Rut. Fotografie w nocnej aurze jest dość trudno wykonać. Razi mnie spora ziarnistość i barwa. Tego rodzaju fotografia wymaga lepszej matrycy, takiej która przy tej czułości nie pokazuje ziarna. Drugą sprawa jest barwa, zbyt zielona nie daje pozytywnych efektów. Można by próbować wykonać fotografię przy niższej czułości, wtedy przy dłuższym czasie naświetlania byłoby widać ruch, który na pewno dałby efekt nocnej gry.
Proponuję do II etapu.
5 * IWETTA GINTOWT-PAPROCKA * Przestrzeń: galeria
PLUS. Władysław Nielipiński. Bardzo ładna zabawa formalna, zachwycająca sterylność obrazu, wyeliminowanie zbędnych szczegółów to elementy świadczące o dużej wrażliwości autorki. Gdyby praca była początkiem jakiegoś cyklu o tematyce ekologicznej – byłbym za!
MINUS. Antoni Rut. Myślę, że kompozycja jest wykonana prawidłowo. Zastanawiam się tylko czy elementem przeszkadzającym nie jest tu przypadkiem barwa. Jest taka dość mizerna. Może lepiej byłoby z niej zrezygnować. Fotografia jako czarno-biała byłaby zapewne czytelniejsza.
Proponuję do II etapu.
6 * KRZYSZTOF JUSZCZAK * Most Sikorskiego
PLUS. Władysław Nielipiński. Bardzo ładny samochód.
MINUS. Antoni Rut. Takie fotografie wykonuje się czasem by pokazać obiekt mimo niesprzyjających warunków położenia. Na fotografii widać jaki jest to most. Zapewne takie było zadanie fotografa. Wykonać zdjęcie mostu. Fotografia jest jednak źle wykonana. Może inaczej się nie dało. Na fotografii panuje chaos. Linie mostu zakłócone są bryłą budynku w tle a linie dźwigów wprowadzają dodatkowy zamęt. Myślę, że fotografię należało wykonać z innej perspektywy.
7 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… I
PLUS. Władysław Nielipiński. Jestem wdzięczny za ten zestaw nadesłany w całości – pozwala on poznać zamysł autora i ocenić jego realizację znacznie szybciej i lepiej niż ma to miejsce, gdy co miesiąc dostajemy do analizy jedno zdjęcie i dopiero po kilku miesiącach okazuje się, że stanowią one zestaw. W całkiem inny sposób trzeba spojrzeć na pojedyncze zdjęcie gdy występuje samodzielnie, a w inny gdy jest częścią większej całości. Równocześnie Pan Tomasz swoim gestem wpisuje się w dyskusję jaką w kręgu organizatorów toczymy nad sensem utrzymywania konkursu w dotychczasowym kształcie. 15 lat temu, kiedy rozpoczynaliśmy konkurs pomyślany jako forma edukacji początkujących fotografów, mogących sukcesywnie z miesiąca na miesiąc podnosić swoje kwalifikacje, był on jedną z nielicznych form poza instytucjonalnego szkolnictwa fotograficznego. Dzisiaj początkujący mają cały szereg rozmaitych propozycji edukacyjnych i nasz konkurs wcale nie jest liderem tej oferty. Zmiany jakie od pewnego czasu wprowadzamy w zasadach jego rozgrywania idą więc w kierunku premiowania osób najbardziej twórczych, pracowitych i konsekwentnych, co wymusza na autorach myślenie cyklem i pracę nad nim w dłuższej perspektywie czasowej. Tendencja ta jest zresztą coraz częściej zauważana również w innych konkursach oraz programach galerii wystawiających fotografię. Mindaugas Kavaliauskas – przewodniczący „Wielkopolska Press Photo 2014” tak powiedział w podsumowaniu konkursu: „Cieszę się, że fotografowie polscy oprócz migawkowych impresji – łapania życia na gorąco, realizują również projekty długoterminowe. I właśnie te „długodystansowe” projekty, wymagające teoretycznego opracowania idei, a następnie konsekwencji i wytrwałości w jej zrealizowaniu cenię najwyżej.” Dodajmy, że Grand Prix w tym konkursie zdobył zestaw, którego realizacja trwała dwa lata, a autor w tym czasie odwiedził kilkanaście miejsc w Polsce i zagranicą, gdzie rejestrował interesujące go problemy osób wykluczonych. (Adrian Wykrota „Powrót”). W ten sposób dojrzewamy powoli do decyzji o ewentualnym przekształceniu konkursu w konkurs długoterminowych projektów fotograficznych mogących kończyć się wystawą, albo publikacją albumową.
A odnosząc się do zestawu pt „Do nieba… do piekła…” o którym pisze autor, że jest to „historia bieszczadzkich węglarzy, ich ciężkiej pracy, ubogiego życia bez światła, gazu, bieżącej wody przez 6 miesięcy w roku, od wiosny do jesieni”, to chciałbym zobaczyć ten zestaw po 6 miesiącach ciężkiej pracy autora, podczas której „dym, ciężka fizyczna praca, słońce, deszcz, wiatr gorąco i zimno” współprzeżyte z bohaterami zdjęć, wyzwoliłyby emocje, tworzące obraz prawdziwy i przejmujący. Nie chcę wchodzić w szczegółową analizę poszczególnych kadrów, bo mamy do czynienia z autorem świadomym swego warsztatu, a raczej zależy mi na wskazaniu kierunku dalszych poszukiwań. Dobrym przykładem mogłaby być praca Macieja Pisuka w zakazanych rewirach warszawskiej Pragi zakończona wystawą „Pod skórą. Fotografie z Brzeskiej” http://csw.art.pl/index.php?action=aktualnosci&s2=1&id=438&lang
MINUS. Antoni Rut. Autor przedstawił 15 fotografii jako pewien cykl, jako pewną całość pokazującą życie jak to nazwał pomiędzy niebem a piekłem. Moją rolą na tej sesji jest znalezienie minusów w tym cyklu. Fotografie są ponumerowane co wskazuje, że autor proponuje taką kolejność oglądania. Uważam, że ta kolejność jest źle dobrana. Ułożyłbym tematami a więc widoki ogólne, miejsce mieszkania, praca. Widoki ogólne to fotografie I, V, X. nie mam uwag krytycznych. Mieszkanie to prace II, VIII, XII, XIII. Fotografie II i XIII moim zdaniem nie pokazują wnętrza prawidłowo ponieważ odnoszę wrażenie, że autor doświetlił pierwszy plan a tu powinno być raczej tak by pierwszy plan był ciemniejszy, oddawałoby to lepiej klimat tych pomieszczeń. Fotografie VIII i XII pokazują część mieszkalną zewnętrzną. Teoretycznie jest to dobrze sfotografowane jednak jako prace na wystawę powinny być inaczej wykonane, bardziej dynamicznie, może jakiś pierwszy plan bardziej wyróżniający się, może większe przerysowania obiektywem szerokokątnym? Fotografie pokazujące pracę to III, VI, VII, IX i XI. Praca jest tu dość mizernie pokazana. Wygląda jakby fotografowani tylko markowali pracę. Brakuje tu wysiłku, ruchu i dynamiki. Jedynie fotografie V i VI są dobrze wykonane bo są statyczne i dzięki temu pokazują bezruch, odpoczynek, oczekiwanie. Prace IV, XIV i XV są moim zdaniem najsłabsze i nie pasują do całego cyklu. W IV radio powoduje, że dość ciekawa fotografia stała się ciekawostką. W XIV te rury nie są aż tak interesującym obiektem by je pokazywać. Fotografia pejzażu w ogóle tu nie pasuje. Prawdopodobnie autor chciał pokazać okolicę, albo chciał pokazać ile jest jeszcze drzew do wycięcia. Osobiście wszedłbym na tę górkę i stamtąd wykonał fotografię miejsca wypalania otoczonego wzgórzami. Wtedy taka fotografia miałaby sens znalezienia się w tym cyklu.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.
8 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… II
Proponuję do II etapu.
9 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… III
Proponuję do II etapu.
10 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… IV .
11 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… V
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.
12 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… VI
Proponuję do II etapu.
13 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… VII
Proponuję do II etapu.
14 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… VIII
Proponuję do II etapu.
15 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… IX
Proponuję do II etapu.
16 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… X
Proponuję do II etapu.
17 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… XI
Proponuję do II etapu.
18 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… XII
Proponuję do II etapu.
19 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… XIII
Proponuję do II etapu.
20 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… XIV .
21 * TOMASZ JUSZKIEWICZ * Do nieba… do piekła… XV .
22 * Tona 01 * Pamiętajmy
PLUS. Władysław Nielipiński. Wyrafinowana kolorystyka i duży kontrast tego obrazu służą jego tematyce nawiązującej do problemu holokaustu. Człowiek przechodzący obok muru z macewami, wydaje się być adresatem tego wezwania do pamięci, a nastrój surowej, groźnej, zimnej obojętności potęguje swoista mozaika obramowanych śniegiem kamieni.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych, może tylko zmniejszyłbym kontrast.
Proponuję do II etapu.
23 * Tona 01 * Wehikuł czasu
PLUS. Władysław Nielipiński. Nie rozumiem tej fotografii. Edukację z działu science-fiction zakończyłem na Lemie, więc może brak mi kompetencji?
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych, może tylko zwiększyłbym kontrast.
Proponuję do II etapu.
24 * Tona 01 * Zwiastun śmierci
PLUS. Władysław Nielipiński. Rzeczywiście – jest coś niepokojącego w tym gołębiu siadającym na krzyżu (bądź zrywającym się do lotu). Czarno białe opracowanie z dużym kontrastowym ziarnem, i rytm sąsiadujących krzyży tworzą nastrój niesamowitości towarzyszący nam na cmentarzu i zmuszają do refleksji nad śmiercią i życiem.
MINUS. Antoni Rut. Nie bardzo mogę zrozumieć przesłanie tej fotografii. Czy ten ptak jest częścią nagrobka czy przyfrunął. Poza tym cmentarz to miejsce gdzie jest już po a nie przed.
25 * PIOTR KAŹMIERCZAK * Akrobatka
PLUS. Władysław Nielipiński. Ładna fotografia z życia zwierząt, nie pozbawiona odrobiny humoru i odniesień do zachowań ludzkich. Od strony technicznej – głębia ostrości bez zarzutu, buduje antropomorfczną treść i pozwala delektować się pozostałymi szczegółami kadru (ślad fali na piasku).
MINUS. Antoni Rut. Tego rodzaju fotografia wymaga szczególnej precyzji w komponowaniu. Ptaki powinny być w silnych punktach tj. w jednej trzeciej. Dopuszczalne jest inne położenie ale wtedy odległość elementów dołem i górą musi być równa odległości od lewej lub prawej krawędzi fotografii.
Proponuję do II etapu.
26 * PIOTR KAŹMIERCZAK * Baletnica
PLUS. Władysław Nielipiński. Udana makrofotografia spadającej kropli mleka (?). Czysta klarowna forma, perfekcyjne dopracowanie szczegółów.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych, może tylko dodałbym nieco miejsca dołem.
Proponuję do II etapu.
27 * PIOTR KAŹMIERCZAK * Jesienny las
PLUS. Władysław Nielipiński. Kolejna udana fotografia jesiennego lasu nawiązująca do baśniowej krainy Alicji. I tylko królika brak.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych, może tylko wzmocniłbym fotografię by las nie był taki anemiczny.
28 * PIOTR KAŹMIERCZAK * Pod dachem
PLUS. Władysław Nielipiński. Przykład na to jak tytułem można zmienić wymowę zdjęcia. Zwykła na pozór fotografia zaniedbanego „podmościa”, dzięki tytułowi przywołuje wizję bywających tu ludzi.
MINUS. Antoni Rut. Skróciłbym prawą stronę do pierwszej wewnętrznej strony filaru. Obecnie jasna prawa strona powoduje zachwianie równowagi w kompozycji.
Proponuję do II etapu.
29 * PIOTR KAŹMIERCZAK * Robotnicy
PLUS. Władysław Nielipiński. Uważna obserwacja otaczającej nas rzeczywistości to jedna z cech charakteryzujących dobrego fotografa. Szczególne znaczenie ma umiejętność budowy narracji dzięki odbiciom w szybach, kałużach i innych błyszczących powierzchniach. Nie wątpię, że autor ma duży potencjał, aby w tej materii stworzyć interesujące dzieło.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.
30 * MARCIN KUBIAK * Połów
PLUS. Władysław Nielipiński. Nie bardzo wiem czym jest czarny punkt w prawym górnym narożniku, ale buduje on doskonałą przeciwwagę dla sylwetki człowieka z dolnego lewego rogu. Kompozycja robi dobre wrażenie, a dodatkowo uruchamia całe pokłady wyobraźni o metafizycznym wydźwięku.
MINUS. Antoni Rut. Tego rodzaju fotografia wymaga szczególnej precyzji w komponowaniu. Postać powinna być w silnym punkcie tj. w jednej trzeciej. Dopuszczalne jest inne położenie ale wtedy odległość dołem musi być równa odległości od lewej krawędzi fotografii.
Proponuję do II etapu.
31 * MARCIN KUBIAK * Wolne ptaki
PLUS. Władysław Nielipiński. Pomijając fakt, że nie widzę tu żadnych ptaków, to obrazek jest bardzo plastyczny i w pełni oddaje nastrój zachmurzonej plaży.
MINUS. Antoni Rut. Tytuł jest taki trochę na wyrost bo tych ptaków prawie nie widać. Sformułowanie „wolne ptaki” nie raz stosuje się również do ludzi a tu ich też prawie nie widać tak więc tytuł dałbym inny. Co do fotografii to jest dość ciekawa jednak barwa nie jest zachęcająca. Zmieniłbym ją na bardziej żywy nie taki ziemisto zielonkawy.
Proponuję do II etapu.
32 * KATARZYNA OLTER * Mętność
PLUS. Władysław Nielipiński. Jeleń na rykowisku i łabądki w stawie, to dwa najbardziej kiczowate tematy w historii sztuki. Wielkie uznanie dla autorki, która nie bała się podjąć tego wyzwania i potraktowała łabądki w sposób nie mający z kiczem nic wspólnego, a wręcz odwrotnie – zachwyca formą i ideowym przesłaniem.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych.
Proponuję do II etapu.
33 * KATARZYNA OLTER * Wspomnienie
PLUS. Władysław Nielipiński. Kolejny obraz odwołujący się do naszej pamięci o trudnych minionych czasach. Udany fotomontaż wzbogacający szeroką gamę artystycznych wyobrażeń problemu niewolenia człowieka przez człowieka. Czarno biała forma w pełni uzasadniona.
MINUS. Antoni Rut. Nie bardzo mogę zrozumieć przesłanie tej fotografii. Czy ten człowiek wspomina to co tam czy to co tu? Poza tym sylwetka patrząca w prawą stronę jest jakaś taka nieproporcjonalna. Myślę, że nad tym pomysłem należałoby jeszcze popracować.
34 * PILOT13 * Pejzaż liryczny 9
PLUS. Władysław Nielipiński. Bardzo ładna rameczka – obrazek jest gotowy do powieszenia na ścianie.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych do tej serii fotografii.
Proponuję do II etapu.
35 * PILOT13 * Pejzaż liryczny 10
PLUS. Władysław Nielipiński. Bardzo ładna rameczka – obrazek jest gotowy do powieszenia na ścianie.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych do tej serii fotografii.
Proponuję do II etapu.
36 * PILOT13 * Pejzaż liryczny 16
PLUS. Władysław Nielipiński. Obraz odbiegający od pozostałych prac tego autora faktem zastosowania skali cz-b. oraz odrzuceniem w kompozycji perspektywy zbieżnej. Mamy więc las prawdziwy, taki jaki widzimy jadąc zimą samochodem, a charakteru nadaje mu rytm poziomych gałęzi trzech pierwszoplanowych drzew krzyżujący się z rytmem dalszych pni. Ten las wciąga, zachęca do kontemplacji.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych do tej serii fotografii.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.
37 * PILOT13 * Pejzaż liryczny 18
PLUS. Władysław Nielipiński. Bardzo ładna rameczka – obrazek jest gotowy do powieszenia na ścianie.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych do tej serii fotografii.
Proponuję do II etapu.
38 * AGNIESZKA RADLAK * U kresu B – z cyklu „Drgania własne”
PLUS. Władysław Nielipiński. Interesująca zabawa z ostrością, światłem i cieniem.
MINUS. Antoni Rut. Fotografia prawie identyczna jak w poprzedniej sesji. Z tym samym błędem. Pierwszy plan jest nieostry. W tego rodzaju fotografiach pierwszy plan powinien być ostry, drugi może być rozmyty jeśli autorka chce pokazać kompozycję jako przestrzenną, jeśli jako płaską grafikę to wszystko powinno być ostre.
Proponuję do II etapu.
39 * SŁAWOMIR SIEŁACZ * Leśna struga
PLUS. Władysław Nielipiński. Uważna obserwacja natury pozwala nam rejestrować obrazy niedostrzegane przez innych zwłaszcza gdy zagłębimy się w głąb lasu, albo wstaniemy o poranku, żeby zobaczyć poranne mgły. Zwyczajnym leniuchom potrzebni są fotografowie gotowi do poświęceń.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych do tej fotografii.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.
40 * SŁAWOMIR SIEŁACZ * Poranne mgły 2
PLUS. Władysław Nielipiński. Uważna obserwacja natury pozwala nam rejestrować obrazy niedostrzegane przez innych zwłaszcza gdy zagłębimy się w głąb lasu, albo wstaniemy o poranku, żeby zobaczyć poranne mgły. Zwyczajnym leniuchom potrzebni są fotografowie gotowi do poświęceń.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam krytycznych uwag odnośnie wykonania tej fotografii.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.
41 * EWA SIEROKOSZ * Jak kwiat
PLUS. Władysław Nielipiński. Typowy przykład obrazu konturowego, gdzie główny ciemny motyw usytuowany na jasnym tle pomimo nieczytelności szczegółów buduje nastrój i klimat sprzyjający kontemplacji.
MINUS. Antoni Rut. Tego rodzaju kompozycje wymagają by zdecydować się na układ centralny lub asymetryczny. Nie można lokować ważnych elementów kompozycji tak sobie gdziekolwiek. Tu wyraźnie słońce powinno być na środku.
42 * EWA SIEROKOSZ * Oczekiwanie
PLUS. Władysław Nielipiński. W sztuce oprócz treści najważniejszy jest nastrój. Właśnie nastrój wyczekiwania na co? na kogo? – ludzi, murów, płaskorzeźb jest w tym obrazie wyczuwalny i to jest niewątpliwie największą jego wartością.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam krytycznych uwag odnośnie wykonania tej fotografii. Proponowałbym jednak usunąć tego faceta siedzącego na parapecie. Nie jest to trudne a efekt jest lepszy. Fotografie nie będące dokumentalnymi można zmieniać dowolnie dla polepszenie ich oryginalności.
Proponuję do II etapu.
43 * EWA SIEROKOSZ * W oknie
PLUS. Władysław Nielipiński. Nastrój tajemniczego misterium dziejącego się we wnętrzu, to pierwsza refleksja narzucająca się odbiorcy. Kontrast ciemnego wnętrza oświetlonego ozdobnym żyrandolem z jasnym obramowaniem elewacji tego obiektu, tworzy sytuację „podglądacza” jakim każdy z nas od czasu do czasu lubi być.
MINUS. Antoni Rut. Temat dość ciekawy jednak wykonanie nie wyczerpuje go w pełni. Moim zdaniem jest tu zbyt duży chaos elementów i trudno znaleźć powód dla którego fotografia została zrobiona.
44 * EWA SIEROKOSZ * We mgle
PLUS. Władysław Nielipiński. Poprawna widokówka oferowana turystom może też mieć rys osobistej interpretacji, jeżeli zrobimy ją… we mgle.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam krytycznych uwag odnośnie wykonania tej fotografii.
Proponuję do II etapu.
45 * ŁUKASZ UŁANOWSKI * Galeria
PLUS. Władysław Nielipiński. Fotografowanie w galeriach jest zwykle mało atrakcyjne, ze względu na przewidywalność kadrów jakie można tam zrealizować. Tutaj mamy przykład realizacji, która pozornie w niczym nie odbiega od kanonu fotografowania galeryjnych wnętrz a jednak jest inna ze względu na długi czas migawki i niskie usytuowanie aparatu. Bardzo ładna klarowna kompozycja. Rytm ram na ścianie koresponduje z ramą okna a zrównoważenie sylwetek widzów ciężką bryłą kaloryfera – genialne.
Jestem za.
MINUS. Antoni Rut. Pomysł jest dobry. Jednak z uwagi na to, że sylwetki są zbyt blisko ściany i robią wrażenie pobytu w męskiej toalecie dlatego zmieniłbym nieco układ postaci.
Proponuję do II etapu.
46 * ŁUKASZ UŁANOWSKI * Protovision
PLUS. Władysław Nielipiński. Kto lubi klimat gier komputerowych, ten patrząc na ten obraz poczuje się jak u siebie w domu. Umiejętność budowania nastroju jest mocną stroną autora i warto dalej pracować w tym duchu…
MINUS. Antoni Rut. Nie bardzo mogę zrozumieć przesłanie tej fotografii, a tytuł niczego nie wyjaśnia.
Proponuję do II etapu.
47 * ŁUKASZ UŁANOWSKI * Punkt
PLUS. Władysław Nielipiński. Obraz ma wszystkie cechy abstrakcjonizmu, który charakteryzuje się wyeliminowaniem wszelkich przedstawień mających bezpośrednie odniesienie do form lub przedmiotów obserwowanych w rzeczywistości. Jest to sztuka bezprzedmiotowa. Malarze abstrakcyjni szukali nowych form tj.: linia – plama, pion – poziom, odrzucając figuratywność na rzecz wewnętrznej konstrukcji obrazu układu linii barwnych plam, prostych form geometrycznych. Malarstwo to pragnęło wyzwolić się od tematu, odejść od rzeczywistości, zrezygnować z naśladowania natury. Również w fotografii mamy wielu twórców posługujących się tą formą ekspresji.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych do tej fotografii.
Proponuję do II etapu.
48 * RADOSŁAW WRÓBEL * Świt
PLUS. Władysław Nielipiński. Sfotografowanie dziewczyny z motylami na oczach może wywoływać konsternację i pytanie – o co chodzi? Jednak zastosowanie sepii zamiast pełnej kolorystyki, pewna monumentalność postaci, wyraz jej twarzy ostre światło i głęboka czerń tła sprawiają, że nie przejdziemy obok tego przedstawienia obojętnie i właśnie o to w sztuce chodzi.
MINUS. Antoni Rut. Trudno zrozumieć przesłanie tej fotografii. Świt można wprawdzie wyrazić za pomocą twarzy kobiety jednak tu chyba nie udało się. Moim zdaniem tło jest zbyt ciemne i zbyt duży jest kontrast jak na świt. A motyle? Jak to motyle – jeszcze śpią.
49 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * Aurora borealis
PLUS. Władysław Nielipiński. Wizja zorzy polarnej, która pewnie niewiele ma wspólnego z autentycznym zjawiskiem świetlnym jakie możemy obserwować w górnej atmosferze w pobliżu biegunów magnetycznych naszej planety, ale ostatecznie gdzie jest powiedziane, że fotografia ma pokazywać prawdę i tylko prawdę?
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych do tej foto-grafiki.
Proponuję do II etapu.
50 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * Sonata księżycowa
PLUS. Władysław Nielipiński. Sonata fortepianowa nr 14 cis-moll op. 27 nr 2 „Sonata quasi una fantasia” Ludwiga van Beethovena, znana jako sonata Księżycowa to jedna z najsłynniejszych sonat w historii muzyki. Nazwa, która przylgnęła do utworu, została nadana przez poetę i krytyka muzycznego Ludwiga Rellstaba. Pierwsza część Sonaty przywodziła mu na myśl odbicie światła księżyca w gładkiej tafli jeziora. (Rellstab miał na myśli szwajcarskie Jezioro Czterech Kantonów). Podobnie, jak wiele innych szerzej znanych klasycznych utworów Sonata Księżycowa doczekała się licznych odniesień w popkulturze. John Lennon na odwróconej sekwencji akordów oparł temat utworu Because, a Stuart Hamm wykorzystał ją w swoim albumie z 2002 roku – Radio Free Albemuth. Warto również wspomnieć o grach komputerowych jak Resident Evil, Earthworm Jim 2 oraz wielu filmach, gdzie także można usłyszeć sonatę Beethovena ( na podst. Vikipedii). Dziękuję autorowi, że swoją kompozycją przypomniał nam kolejny fragment dziejów sztuki.
MINUS. Antoni Rut. Nie mam uwag krytycznych do tej foto-grafiki.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.
Organizatorzy, Patroni, Sponsorzy
© PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE
Kopiowanie, reprodukowanie całości lub fragmentów zdjęć oraz tekstów umieszczonych na tej stronie bez zgody właściciela strony oraz autorów jest
ZABRONIONE