XV Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny
PRZESTRZEŃ WYOBRAŹNI
-zdjęcie miesiąca

Ze względu na to, że w poprzedniej edycji pisząc recenzje często powtarzaliśmy się (nasze recenzje nie były uzgadniane przed publikacją) w tej edycji postanowiliśmy pisać recenzje dzieląc się opiniami: pozytywną i negatywną. Na każdej sesji będziemy zamieniać się stronami. Tym razem ja będę doszukiwał się wyłącznie plusów a Władysław Nielipiński będzie zwracał uwagę na minusy w Państwa pracach.

Fotografie biorące udział w siódmej sesji:

Recenzje:

1 * KATARZYNA BEKIER * Akatyst jesieni
PLUS. Antoni Rut. Tytuł tak jakby do innej bajki. Poza tym mam tylko uwagi krytyczne tak więc zostawiam to koledze.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jeżeli dobrze rozumiem tytuł, autorka chciała stworzyć hymn na cześć jesieni. I prawie by się jej to udało, gdyby trochę nad tą fotografią popracowała. Mam na myśli przede wszystkim kadrowanie. Cięcie linią horyzontu przez środek obrazu, rzadko kiedy przynosi dobre efekty. Wygląda to tak jakby autorka nie mogła się zdecydować, czy bardziej rajcuje ją zamglona nieoczywistość górnej części, czy raczej rozedrgana odbiciami powierzchnia stawu. W efekcie przeoczyła największą niedoskonałość, czyli całą, chaotyczną, prawą część widoku. Moja próba innego skadrowania tej fotografii nasuwa skojarzenia z klasycznym tryptykiem co może uzasadniać tytułowy związek z liturgią. Zobacz propozycję.

2  *  KATARZYNA BEKIER  *  Granica
PLUS. Antoni Rut. Bardzo interesująca kompozycja diagonalna. Obraz podzielony na dwie kontrastujące części. Nie tylko jeśli chodzi o barwę ale również o materię. Ciekawie pokazane są zmarszczki na wodzie, które odpowiadają śladom na śniegu.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Ciekawy motyw, dobrze zakomponowany, ale brakuje w nim technicznego wyrafinowania. Znowu daje o sobie znać brak zdecydowania co zrobić z powstałym obrazem. Można by np. jeszcze bardziej podbić kontrasty w kierunku grafizmu dwutonowego (zobacz propozycję), albo odwrotnie dążyć do wypracowania szczegółów w jasnych partiach. W obecnym wariancie mamy ładną taflę wody, trochę śladów na śniegu w prawej części, a w środku wyżartą białą  (szarą) plamę.

3 * KATARZYNA BEKIER * Impresja
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty świata natury. Takie miejsca prowokują do wykonania fotografii i stworzenia interesującej kompozycji. Autorka ciekawie uchwyciła dwa zależne od siebie światy: ten prawdziwy i ten urojony, który w każdej chwili zniknie jak bańka mydlana. Również kolorystycznie praca jest dość interesująca ponieważ jest w zasadzie jednobarwna. Zrezygnowałbym tylko z drzewa po prawej stronie gdyż jest zbyt rozbielone.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za.

4  *  KATARZYNA BEKIER  *  Jesień w mieście
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Autorka prezentuje kilka fotografii, których istotą jest fragment miejskiej architektury odbijający się w wodzie. Generalnie kadry wydają mi się dosyć przypadkowe i prawie w każdym mógłbym domagać się jakichś poprawek (najmniej w fotografii zatytułowanej „Wspomnienie”). Najogólniej rzecz ujmując, kiedy poprzestajemy na realistycznym odwzorowaniu jakiegoś widoku, powinniśmy dążyć do takiego ukierunkowania wzroku widza, aby mógł delektując się drobnymi szczegółami odkryć w całości własną życiową refleksję. Zasada ta jest szczególnie ważna gdy mamy do czynienia z przemieszaniem elementów rzeczywistych z pozornymi (odbicia w wodzie). Łącznie powinny stanowić jedną całość, tak jak to ma miejsce w w/w „Wspomnieniu”.

5  *  KATARZYNA BEKIER  *  Na bydgoskim bruku.
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Autorka prezentuje kilka fotografii, których istotą jest fragment miejskiej architektury odbijający się w wodzie. Generalnie kadry wydają mi się dosyć przypadkowe i prawie w każdym mógłbym domagać się jakichś poprawek (najmniej w fotografii zatytułowanej „Wspomnienie”). Najogólniej rzecz ujmując, kiedy poprzestajemy na realistycznym odwzorowaniu jakiegoś widoku, powinniśmy dążyć do takiego ukierunkowania wzroku widza, aby mógł delektując się drobnymi szczegółami odkryć w całości własną życiową refleksję. Zasada ta jest szczególnie ważna gdy mamy do czynienia z przemieszaniem elementów rzeczywistych z pozornymi (odbicia w wodzie). Łącznie powinny stanowić jedną całość, tak jak to ma miejsce w w/w „Wspomnieniu”.

6  *  KATARZYNA BEKIER  *  Schronienie
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Autorka prezentuje kilka fotografii, których istotą jest fragment miejskiej architektury odbijający się w wodzie. Generalnie kadry wydają mi się dosyć przypadkowe i prawie w każdym mógłbym domagać się jakichś poprawek (najmniej w fotografii zatytułowanej „Wspomnienie”). Najogólniej rzecz ujmując, kiedy poprzestajemy na realistycznym odwzorowaniu jakiegoś widoku, powinniśmy dążyć do takiego ukierunkowania wzroku widza, aby mógł delektując się drobnymi szczegółami odkryć w całości własną życiową refleksję. Zasada ta jest szczególnie ważna gdy mamy do czynienia z przemieszaniem elementów rzeczywistych z pozornymi (odbicia w wodzie). Łącznie powinny stanowić jedną całość, tak jak to ma miejsce w w/w „Wspomnieniu”.

7  *  KATARZYNA BEKIER  *  W oknie życia
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Autorka prezentuje kilka fotografii, których istotą jest fragment miejskiej architektury odbijający się w wodzie. Generalnie kadry wydają mi się dosyć przypadkowe i prawie w każdym mógłbym domagać się jakichś poprawek (najmniej w fotografii zatytułowanej „Wspomnienie”). Najogólniej rzecz ujmując, kiedy poprzestajemy na realistycznym odwzorowaniu jakiegoś widoku, powinniśmy dążyć do takiego ukierunkowania wzroku widza, aby mógł delektując się drobnymi szczegółami odkryć w całości własną życiową refleksję. Zasada ta jest szczególnie ważna gdy mamy do czynienia z przemieszaniem elementów rzeczywistych z pozornymi (odbicia w wodzie). Łącznie powinny stanowić jedną całość, tak jak to ma miejsce w w/w „Wspomnieniu”.

8  *  KATARZYNA BEKIER  *  Wspomnienie
PLUS. Antoni Rut. Rozglądając się wokół zauważamy interesujące fragmenty otaczającego nas świata. Fragmenty architektury odbite w wodzie prowokują do wykonania fotografii i stworzenia ciekawej kompozycji. Autorka interesująco uchwyciła obiekty odbite w kałużach i odwracając je stworzyła obrazy dość intrygujące, pokazujące rzeczywistość jakby z innego świata, taką nieziemską, tajemniczą, nieznaną.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Autorka prezentuje kilka fotografii, których istotą jest fragment miejskiej architektury odbijający się w wodzie. Generalnie kadry wydają mi się dosyć przypadkowe i prawie w każdym mógłbym domagać się jakichś poprawek (najmniej w fotografii zatytułowanej „Wspomnienie”). Najogólniej rzecz ujmując, kiedy poprzestajemy na realistycznym odwzorowaniu jakiegoś widoku, powinniśmy dążyć do takiego ukierunkowania wzroku widza, aby mógł delektując się drobnymi szczegółami odkryć w całości własną życiową refleksję. Zasada ta jest szczególnie ważna gdy mamy do czynienia z przemieszaniem elementów rzeczywistych z pozornymi (odbicia w wodzie). Łącznie powinny stanowić jedną całość, tak jak to ma miejsce w tej fotografii.

9  *  KATARZYNA BEKIER  *  Na dwa
PLUS. Antoni Rut. Nie widzę nic pozytywnego w tej fotografii.

MINUS. Władysław Nielipiński. Zdjęcie jest mało ciekawe – trąci klasycznym kiczem, a od strony technicznej – zbyt kontrastowe. Prawie czarne fragmenty brzegu po lewej stronie „gryzą” się z pastelową kolorystyką całości, a wyżarta jasna plama w środku, tylko przy bardzo dużej ilości dobrej woli może symbolizować romantyczną mgiełkę.

10  *  KATARZYNA BEKIER  *  Pastelowa cisza
PLUS. Antoni Rut. Nie widzę nic pozytywnego w tej fotografii.

MINUS. Władysław Nielipiński. Tytuł adekwatny do widoku, więc zakładam, że ten efekt autorka stworzyła w pełni świadomie. Ograniczę się więc do stwierdzenia, że obrazek, jako zbyt „mdły” mi osobiście się nie podoba, ale to już kwestia gustu.

11  *  PIOTR CIESIELSKI  *  Fontanna
PLUS. Antoni Rut. Wygląda to tak jak byłyby to ślady urządzenia zapisującego dźwięk, który nagle się nasila i kończy. Praca właściwie abstrakcyjna. Nie ważne co przedstawia, ważne jak jest pokazana, zakomponowana. Wszystkie linie, plamy, bliki stanowią tu o prawidłowości pokazania tego kawałka przestrzeni zamkniętej w przestrzeni fotografii. Rzeczywistość zatrzymana na tym zdjęciu jest światem odrealnionym, nie znanym ale sposób pokazania jest interesujący, zaciekawiający, wzbudzający zainteresowanie.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.

MINUS. Władysław Nielipiński. Pionowy rytm wodnej serpentyny zakłóca czarny pochyły słupek (?) w środkowej części obrazu, który wraz ze swoim odbiciem tworzy znak < co w języku matematyki oznacza iż lewa strona jest mniejsza od prawej. Gołym okiem widać, że to nieprawda, więc może warto byłoby coś z tym zrobić ?

12 * ARTUR CZARNECKI * Wyścig z czasem
PLUS. Antoni Rut. Zegar bardzo często zajmuje poczesne miejsce w sztuce. Inspiruje do stworzenia interesującej kompozycji. Przeważnie zegar w pracach i ich tytułach kojarzy się z czasem, umykającym czasem, przemijaniem. Tym razem autor skojarzył zegar z wyścigiem. Bywają również kompozycje złożone z fragmentów zegarów a nawet kolaże zegarów, postaci, architektury lub pejzażu. Pomysł jest interesujący jednak każdy pomysł powinien być zrealizowany w zgodzie z regułami kompozycji.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Kompozycja zawiera kilka błędów. Przede wszystkim za dużo jest dołem szarej przestrzeni. Wystarczyłby wąski pasek a jeśli autor upierałby się przy szerokim to na pewno linia końcowa powinna przebiegać w jednej trzeciej. Sylwetka idąca w prawo powinna być z lewej strony. Jeśli mówimy tu o wyścigu to nie tylko sylwetka powinna być poruszona wskazując, że jest w ruchu ale również zegar jako druga strona wyścigu. Teraz wygląda na to, że tylko człowiek spieszy się a czas się zatrzymał. Załączone propozycje tylko w części wskazują kierunek w jakim należałoby swój pomysł rozwinąć.

13 * 15JULKA * Jedna połowa
PLUS. Antoni Rut. Dość ciekawy pomysł pokazania portretu. Bardzo ostre kadrowanie oczywiście uzasadnione daje nieraz bardzo dobre wyniki. W tym wypadku przecież nie chodzi o pokazanie całej twarzy, a nawet jak byśmy chcieli ją zobaczyć to możemy sobie wyobrazić na podstawie tej połowy, którą widzimy. Tu chodzi o pokazanie pewnej myśli autorki, która skupia się na pokazaniu dziewczyny pozostawiając widzowi pewien niedosyt i możliwość uruchomienia wyobraźni.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Takie zakomponowanie portretu jeszcze kilka lat temu można by potraktować jako przejaw awangardy, dzisiaj natomiast wydaje mi się wtórne i niezbyt uzasadnione. Gdyby fotografia ta była elementem większej całości (cyklu zdjęć), może łatwiej byłoby mi ją zaakceptować.

14 * IWETTA GINTOWT-PAPROCKA * Maty
PLUS. Antoni Rut. Tworzenie fotografii z wykorzystaniem dość prostych elementów w dość prosty sposób daje często bardzo dobre efekty. Można stworzyć interesujący obraz. Spokojnie bez rozpraszania się kontemplujemy prostotę gry świateł i cieni. Myślę, że jest to dobra, w zasadzie abstrakcyjna fotografia. Nie oderwana od rzeczywistości bo przedstawia realną sytuację. Autorka dobrze uchwyciła dynamikę sytuacji.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za.

15  *  IWETTA GINTOWT-PAPROCKA  *  Biały pejzaż
PLUS. Antoni Rut. Tworzenie fotografii z wykorzystaniem dość prostych elementów w dość prosty sposób daje często bardzo dobre efekty. Poprzez zastosowanie minimalnej ilości elementów autorka uzyskała bardzo dobry efekt. Stworzyła interesujący obraz. Biała płaszczyzna została podzielona linia drzew. To wystarczy do pokazania dobrej kompozycji. W tego rodzaju kompozycjach należy staranniej umieścić linie horyzontu. Powinna być w jednej trzeciej a nie obok.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. W dążeniu do minimalizmu formalnego autorka poszła troszeczkę za daleko zatracając to co najważniejsze, czyli klimat, nastrój zimowego pejzażu. Zamiast niego pojawia się zniechęcenie związane z oglądaniem niedowołanej odbitki (o ile wychowani na cyfrowej fotografii wiedzą co to znaczy).

16 * IWETTA GINTOWT-PAPROCKA * Męski świat
PLUS. Antoni Rut. Autorka dobrze rozegrała tę może niespodziewaną a może zainscenizowaną sytuację. Układ wydaje się dobry a i temat dość ciekawy. Wydawałoby się, że temat manekinów na wystawie został dawno wyczerpany a tu okazuje się, że jeszcze nie. Że można jeszcze ten temat pokazać w inny bardzo intrygujący sposób. Osobiście przyciąłbym nieco dołu do pierwszej ciemnej linii.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jako mężczyzna protestuję – to jest raczej „babski świat”, a mężczyzna znalazł się tu całkiem przypadkowo i wyraźnie jest zagubiony…

17 * IWETTA GINTOWT-PAPROCKA * Przydroże
PLUS. Antoni Rut. Podobnie jak w fotografii zatytułowanej „Maty” autorka wykorzystała dość proste elementy w dość prosty sposób by uzyskać dobry efekt. Stworzyła interesujący obraz. Spokojnie bez rozpraszania się kontemplujemy prostotę gry świateł i cieni. Myślę, że jest to dobra, w zasadzie abstrakcyjna fotografia. Nie oderwana od rzeczywistości bo przedstawia realną sytuację. Autorka dobrze uchwyciła dynamikę sytuacji.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za.

18 * IWETTA GINTOWT-PAPROCKA * Syn
PLUS. Antoni Rut. Autorka dobrze uchwyciła tę niespodziewaną sytuację. W kompozycji autorka wykorzystała minimalną ilość elementów. Na jednej z dwu płaszczyzn umieściła sylwetki ludzi. Zastanawiam się czy autorka zrobiła więcej fotografii. Gdyby osoby nieco odeszły od ciemnej ściany można by ją wykadrować, powstałaby bardzo dobra czysta kompozycja. Temat dość ciekawy ale tym razem układ nie jest dobry. Całą prawą stronę można spokojnie odciąć. Ciemna płytka w pewien sposób tylko wyważa kompozycję ale w sumie nie wnosi do całości nic ważnego.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za.

19 * TONA01 * A – z
PLUS. Antoni Rut. Nie widzę nic pozytywnego w tej fotografii.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie wiem o co chodzi i ze względu na brzydotę przedstawionego fragmentu jakiejś rzeźby (?), nawet nie chce mi się zgadywać po co to zdjęcie zostało zrobione.

20 * TONA01 *  Q
PLUS. Antoni Rut. Poszukiwanie we fragmentów otaczającej nas rzeczywistości układów kompozycyjnych jest dobra cechą artysty. Z zauważonych urywków przestrzeni autorka tworzy układy barw i struktur. Warto jednak zadbać w tych poszukiwaniach o to by ten układ spełniał wymogi dobrej kompozycji dobrze wykonanej technicznie.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Abstrakcja kolorystyczna, która dla mnie nie ma żadnego znaczenia. Po co używać fotografii do tworzenia dzieł, które równie dobrze bez krztyny talentu malarskiego, można stworzyć przy pomocy pędzla i kompletu farb.

21 * TONA01 *  Wio
PLUS. Antoni Rut. Nie widzę nic pozytywnego w tej fotografii.

MINUS. Władysław Nielipiński. Interesującą opowieść o człowieczku na moście, który nieświadomie wchodzi w interakcję z otoczeniem, psuje dziwaczna kompozycja z nieostrą rurą na pierwszym planie. Wystarczy ją odciąć i zdjęcie będzie można zaliczyć do „udanych” (zobacz propozycję).

22  *  PIOTR KAŹMIERCZAK  *  Great Start
PLUS. Antoni Rut. Spacerując uliczkami większości miast obserwujemy innych ludzi. Często będąc sami w biegu, w pośpiechu by gdzieś zdążyć, by coś załatwić zauważamy,  że w tym szybkim świecie ktoś sobie siedzi czyta w spokoju i nigdzie nie spieszy się. Dla fotografującego jest to warte sfotografowania ponieważ to on odnosi te wrażenia. Czy dla widza ta fotografia jest równie emocjonująca? Fotografia pomimo, że główna postać jest w bezruchu jednak dzięki odbiciom poruszających się sylwetek jest dość dynamiczna a tytułowy plakat tylko to wrażenie umacnia.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Fotografia uliczna w stylu Roberta Doisneau’a, której wielopłaszczyznowość, czyli równoczesne pokazanie na kilku planach różnych równocześnie dziejących się sytuacji może być atutem ale również jest wadą. Wadą, gdyż osłabia najważniejszą pierwszoplanową historię z babcią i tytułowym „great_startem”, a poza tym drażni mnie bałagan ostatniego planu: ucięta postać za tablicą z cennikiem i tuż obok nieczytelne odbicia kolejnych postaci (na tle „mikrofali”). Nie wiem też czy nie byłoby korzystniej odciąć górną część obrazu np. wzdłuż tej czarnej listwy łączącej szyby sklepowej witryny.

23 * PIOTR KAŹMIERCZAK * Odpływ
PLUS. Antoni Rut. Autor wykorzystał fragment dość specyficznie uformowanego terenu do stworzenia własnej kompozycji. Obserwując zmieniające się pory roku możemy wyłuskać ciekawe momenty, w których sama natura tworzy interesujące kompozycje. Warto takie momenty zauważyć i wykorzystać do pokazania piękna w otaczającym nas świecie natury. Osobiście zwiększyłbym kontrast by zmniejszyć nieco realizm a wzmocnić grafikę.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Obraz aż się prosi aby pociąć go na mniejsze kawałki i stworzyć kilka interesujących kompozycji (zobacz propozycje). Takie działanie na gotowym obrazie jest oczywiście ostatecznością. Autor powinien tam – na miejscu wyciąć z zastanej rzeczywistości interesujące fragmenty i nadając im rys swego indywidualizmu stworzyć opowieść, która wciągnie i zaciekawi. W tej wersji obrazek jest prostą, dosyć przypadkową rejestracją fragmentu natury.

24 * PIOTR KAŹMIERCZAK * Powiew wiosny
PLUS. Antoni Rut. Specjalnie czegoś pozytywnego w tej fotografii nie widzę.

MINUS. Władysław Nielipiński. Doisneau pokolorowany… gdyby troszeczkę odciąć z lewej strony oraz trochę od góry – obrazek zyskałby na zwartości, pierwszoplanowa postać stałaby się bardziej dominującą, a środkowy słup latarni przestałby dzielić obraz na dwie połowy.

25 * PIOTR KAŹMIERCZAK * Trzy orły
PLUS. Antoni Rut. Pomnik to dzieło zamknięte. Jednak patrząc na niego za każdym razem spostrzegamy jakby jego inną wersję. Dzięki innej perspektywie za każdym razem, dzięki różnicom w oświetleniu, dzięki stosowaniu różnych ogniskowych otrzymujemy inny obraz tego samego obiektu. Autorowi udało się pokazać pomnik w ten sposób, że wydaje się zupełnie innym niż oryginał.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Autora urzekło światełko jakie niespodziewanie pojawiło się na pomniku. Mam wrażenie, że fotografia powstała pod wpływem chwilowego impulsu, bez głębszej refleksji co do znaczenia akurat takiego oświetlenia tej części rzeźby. Może warto by w tym miejscu poeksperymentować również w innych porach dnia i … roku.

26 * BEATA MAKOWSKA * Biały uśmiech
PLUS. Antoni Rut. Fotografia dekoracyjna. Wzór ułożony przez naturę, a fotograf to zauważył i zatrzymał w kadrze. Takie układy zawsze przyciągają naszą uwagę zmuszając nas do uwiecznienia tej ulotnej związanej z naturą kompozycji. Naszą sprawą jest tylko dobrze pokazać ten wzór i dobrze go zakomponować. Uważam, że jest poprawnie.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.

MINUS. Władysław Nielipiński. Obrócenie tego obrazu o 180 stopni spotęgowało poziom jego dziwności ale chyba nie przysłużyło się niczemu więcej jak tylko wymyśleniu tytułu. Zdecydowanie wolę naturalny kadr, (cofnięty o te 180 stopni) – wizualnie wystarczająco atrakcyjny, a przy okazji pobudzający wyobraźnię bez omamów wzrokowych.

27 * KATARZYNA OLTER * Bukiet
PLUS. Antoni Rut. Praca właściwie abstrakcyjna. Każdy widz może znaleźć w tej pracy dzięki swojej wyobraźni przedmioty, pejzaże nieznane, niespotykane, ale żyjące w naszej podświadomości. Wszystkie linie, plamy, barwy stanowią tu o prawidłowości pokazania tego kawałka natury zamkniętego w przestrzeni fotografii. Rzeczywistość zatrzymana na tej fotografii jest światem wprawdzie rzeczywistym ale jakby odrealnionym nieznanym. Sposób pokazania jest interesujący, zaciekawiający, wzbudzający zainteresowanie.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

28  *  KATARZYNA OLTER  *  Morze
PLUS. Antoni Rut. Praca właściwie abstrakcyjna. Każdy widz może znaleźć w tej pracy dzięki swojej wyobraźni przedmioty, pejzaże nieznane, niespotykane, ale żyjące w naszej podświadomości. Wszystkie linie, plamy, barwy stanowią tu o prawidłowości pokazania tego kawałka natury zamkniętego w przestrzeni fotografii. Rzeczywistość zatrzymana na tej fotografii jest światem wprawdzie rzeczywistym ale jakby odrealnionym nieznanym. Sposób pokazania jest interesujący, zaciekawiający, wzbudzający zainteresowanie.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za.

29 * KATARZYNA OLTER * Sen
PLUS. Antoni Rut. Mamy tu do czynienia z przenikaniem i nieostrością obrazów tak jak we śnie. Przelatujących obrazów i przeżyć ze snu nie bardzo możemy sobie przypomnieć i odtworzyć. Może dlatego postać na tej fotografii ma taką pozę. Myślę, że w tej pracy autorka postanowiła wykorzystać modelkę do pokazania własnej wizji opowieści o stanie wewnętrznym. A więc portret nieco psychologiczny. Wydaje się, że to stan ducha uzasadnia potrzebę akurat takiej pozy pozwalającej wyrzucić z siebie złe emocje. W sumie pomysł i kompozycja interesująca.
Proponuję do II etapu + wyróżnienie.

MINUS. Władysław Nielipiński. Z trzech zaprezentowanych zdjęć to wydaje się najsłabsze ze względu na zastosowanie zbyt łatwych do rozszyfrowania środków technicznych, zwłaszcza, że autorka przyzwyczaiła nas już do bardziej wyrafinowanych metod budowania nastroju.

30 * AGNIESZKA RADLAK * Inne spojrzenia A
PLUS. Antoni Rut. Autorka poszukuje prostoty w tworzeniu kompozycji. W tej edycji przedstawia fotografie cechujące się małą ilością elementów. Im mniej obiektów tym lepsza i czytelniejsza w odbiorze kompozycja. Jednak rozmieszczenie tych elementów ciągle jest problematyczne. Dobry pomysł to jedno a dobry układ to drugie. Oba warunki muszą być spełnione by uznać pracę za dobrą.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Okulary są bardzo wdzięcznym tematem do budowania wieloznacznych kompozycji (zobacz propozycję), ale w tym przypadku chyba jednak mamy porażkę. Autorka wymyśliła sobie jakąś historyjkę, której jednak nie potrafiła środkami fotograficznymi opowiedzieć. Często brak idei można nadrobić perfekcyjną formą, ale czy za taką można uznać zderzenie plastycznego, ładnie oświetlonego podłoża z płaskimi szaroburymi elementami scenografii?

31 * SŁAWOMIR SIEŁACZ * Cienie
PLUS. Antoni Rut. Piękno przyrody, wschodzące słońce, chmury, mgiełka, przestrzeń to bardzo ciekawy temat dla fotografa. Przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ostre światło słońca przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ważne by widoczną przestrzeń pokazać w interesujący sposób. Tak by piękno pejzażu pokazane było za pomocą jak najmniejszej ilości elementów. Obie fotografie są dobrze wykonane i zakomponowane.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Gdyby nie tytuł, w życiu bym nie wpadł, że to cienie są głównym tematem tego przedstawienia. Gdyby tak miało być, to fotografię należało wykonać z ptasiej perspektywy i kadr wypełnić zielenią, a nie niebieskim chmurzastym niebem.

32 * SŁAWOMIR SIEŁACZ * Radość poranka
PLUS. Antoni Rut. Piękno przyrody, wschodzące słońce, chmury, mgiełka, przestrzeń to bardzo ciekawy temat dla fotografa. Przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ostre światło słońca przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ważne by widoczną przestrzeń pokazać w interesujący sposób. Tak by piękno pejzażu pokazane było za pomocą jak najmniejszej ilości elementów. Obie fotografie są dobrze wykonane i zakomponowane.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Może to poranek, a może zachód, powstaje tysiące takich zdjęć, a słońce i tak robi swoje.

33 * SŁAWOMIR SIEŁACZ * W poszukiwaniu tęczy 1
PLUS. Antoni Rut. Piękno przyrody, wschodzące słońce, chmury, mgiełka, przestrzeń to bardzo ciekawy temat dla fotografa. Przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ostre światło słońca przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ważne by widoczną przestrzeń pokazać w interesujący sposób. Tak by piękno pejzażu pokazane było za pomocą jak najmniejszej ilości elementów. Obie fotografie są dobrze wykonane i zakomponowane.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie znajdzie się tęczy w skali szarości. Dopóki nie wynaleziono fotografii barwnej, to takimi fotografiami starano się pobudzić wyobraźnię widza tytułem artykułując swoje intencje. Dzisiaj to już tylko sentymentalny powrót do historii fotografii.

34 * SŁAWOMIR SIEŁACZ * W poszukiwaniu tęczy 2
PLUS. Antoni Rut. Piękno przyrody, wschodzące słońce, chmury, mgiełka, przestrzeń to bardzo ciekawy temat dla fotografa. Przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ostre światło słońca przyciąga uwagę i prowokuje do wykonania fotografii. Ważne by widoczną przestrzeń pokazać w interesujący sposób. Tak by piękno pejzażu pokazane było za pomocą jak najmniejszej ilości elementów. Obie fotografie są dobrze wykonane i zakomponowane.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie znajdzie się tęczy w skali szarości. Dopóki nie wynaleziono fotografii barwnej, to takimi fotografiami starano się pobudzić wyobraźnię widza tytułem artykułując swoje intencje. Dzisiaj to już tylko sentymentalny powrót do historii fotografii.

35 * EWA SIEROKOSZ * Podwójna tożsamość
PLUS. Antoni Rut. Autorka przedstawia nam kolejne prace z cyklu „postacie z innego świata”. Grafiki są raz bardziej przetworzone raz mniej. Prace tego typu pozwalają nam podczas oglądania poznawać nie tylko fantazję autorki, ale również uruchomić naszą wyobraźnię. Tym razem trudno powiedzieć czy jest to fotografia, grafika czy kolaż jednak uważam jest najciekawszą pracą z dotychczasowych portretów. Bo nie zawsze sztuką nie jest powykrzywiać twarz w różne strony a wykonać intrygujący portret. Dla dobra kompozycji, ponieważ uważam, że zbyt mało jest miejsca po prawej, dobrze, żeby modelka patrzała w lewą stronę.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za.

36 * EWA SIEROKOSZ * Światło i cień
PLUS. Antoni Rut. W tej fotografii nie widzę niczego pozytywnego. Może gdyby inaczej skadrować?

MINUS. Władysław Nielipiński. Mam nadzieję, że i światło i cień autorka chciała pokazać mozaiką w dolnej części obrazu, że ta rozmazgana jasna plama w lewej górnej części kadru, to zwykłe niedopatrzenie, choć – przyznaję dla wielu może ona (i przede wszystkim ona – ta stworzona przez słońce plama) być najbardziej ekscytującym doświadczeniem rzeczywistości. Póki co – wolę taki kadr jak poniżej – zobacz propozycję.

37 * EWA SIEROKOSZ * W świetle
PLUS. Antoni Rut. W tej fotografii nie widzę niczego pozytywnego.

MINUS. Władysław Nielipiński. A na tym obrazie jest wszystkiego za dużo – wzrok błądzi szukając punktu zaczepienia: chwilę zatrzymuje się na zagadkowym spiczastym palu w mocnym punkcie obrazu i biegnie dalej nie znajdując ukojenia…

38 * ADAM SOWA * Spotkanie z przyrodą
PLUS. Antoni Rut. Miejska przestrzeń jest bardzo dobrym miejscem do prowadzenia pewnych artystycznych eksperymentów. Fotografia artystyczna jak i inne dziedziny sztuki to również pokazywanie otaczającej nas rzeczywistości w sposób czytelny i wzbudzający fascynację. Myślę jednak że nie zawsze przypadkowe sytuacje są godne fotografowania. Ta z ptakiem jest ciekawsza i lepiej pokazana. Ta z pieskiem jest gorsza bo widać, że jest przypadkowa i w zasadzie nic nam nie mówi.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.
Jestem za.

39 * ADAM SOWA * Zew natury
PLUS. Antoni Rut. Miejska przestrzeń jest bardzo dobrym miejscem do prowadzenia pewnych artystycznych eksperymentów. Fotografia artystyczna jak i inne dziedziny sztuki to również pokazywanie otaczającej nas rzeczywistości w sposób czytelny i wzbudzający fascynację. Myślę jednak że nie zawsze przypadkowe sytuacje są godne fotografowania. Ta z ptakiem jest ciekawsza i lepiej pokazana. Ta z pieskiem jest gorsza bo widać, że jest przypadkowa i w zasadzie nic nam nie mówi.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Przy tak sterylnej formie aż się prosi aby jakoś zamknąć ten obraz od góry. Kij, który trzyma postać na ścianie nie powinien być tak ucięty. Ale z drugiej strony – czy pełna dokumentacja tego graffiti jest w ogóle potrzebna? Przecież cały dowcip sytuacyjny tkwi w psiej relacji… zobacz propozycję.

40 * ŁUKASZ UŁANOWSKI * Gdzieś pod tęczą
PLUS. Antoni Rut. Fotografia artystyczna jak i inne dziedziny sztuki to nie tylko pokazywanie własnych przemyśleń w sposób bardziej lub mniej zrozumiały dla widzów, ale również pokazywanie otaczającej nas rzeczywistości w sposób czytelny i wzbudzający fascynację. Interesująco pokazana przestrzeń i umieszczony w niej obiekt. Miejska przestrzeń jest bardzo dobrym miejscem do prowadzenia pewnych artystycznych eksperymentów.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Fotografia kreacyjna ma tę przewagę nad dokumentalną, że pewne elementy rzeczywistości można tak kształtować, aby w pełni oddawały zamierzony efekt. W tym przypadku zastąpiłbym miejskiego urbanistę i uzupełnił braki farby w tęczowej elewacji tego budynku, tak aby nic nie zakłócało sterylności tej kompozycji.

41 *  ŁUKASZ UŁANOWSKI  *  Las
PLUS. Antoni Rut. Las jest niewyczerpaną studnią pomysłów na wykonanie ciekawej fotografii. Jak widzimy interpretacja widoku lasu może być bardzo różnorodna. W przeważającej ilości fotografii las zazwyczaj pokazujemy realistycznie. Wtedy najważniejszą sprawą jest tak długo szukać odpowiedniego układu plam cienia i światła, linii i barw aż stworzymy udaną kompozycję. Na tej fotografii udało się tak połowicznie. Zrezygnowałbym z górnej części fotografii.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

42 * PAULINA WORKOWSKA * Rhossili Bay
PLUS. Antoni Rut. Fotografia jakich wiele. Można by inaczej kadrować wtedy byłoby ciekawiej. Można by uchwycić tylko sam brzeg morza, może same góry ale na pewno bez tego zielonego pierwszego planu, na który usiłują się wspiąć do połowy oświetlone owieczki. Za nimi na dole jakby górka asfaltu. Fotografie w zasadzie robimy po to by pokazać piękno dlatego trzeba patrzeć czy na pewno widok, który utrwalamy to ten sam który widzimy.

MINUS. Władysław Nielipiński. Szkoda czasu na wymienianie wszystkich wad tego obrazu – od kompozycji, poprzez złe oświetlenie do banalnego tematu włącznie. Cóż z tego, że to nie Bałtyk? Złą fotografię można zrobić wszędzie.

43 * PAULINA WORKOWSKA * Rosyjski niebieski
PLUS. Antoni Rut. W tej fotografii nie widzę niczego pozytywnego. Poza kotkiem. Mam kotkę. Też zrobiłem jej wiele fotografii.

MINUS. Władysław Nielipiński. Portrety zwierząt wymagają tyle samo zabiegów co studyjne portrety ludzi, a może nawet i więcej. Przede wszystkim w precyzyjnym dobraniu tła, które nie powinno zakłócać percepcji głównego tematu. W tym przypadku nie kotek, ale rozmazgane jasne plamy w górnym prawym narożniku najbardziej przyciągają wzrok. Nie znam się na kotach – czy „rosyjski niebieski” to rasa ? czym się różni od zwykłego „dachowca”? Naprawdę jest niebieski ?

44 * RADOSŁAW WRÓBEL * Powrót o zmierzchu
PLUS. Antoni Rut. Trudno mi dopatrzeć się czegoś pozytywnego w tej fotografii.

MINUS. Władysław Nielipiński. Jeżeli to jest zmierzch, to dlaczego muszę o tym dowiadywać się z tytułu ? Czy nie można było tak dobrać parametrów ekspozycji, aby ten zmierzch stał się oczywistością? Domyślam się, że autor chciał przede wszystkim pokazać niebanalną architekturę, a ten kotek wszedł mu przypadkowo i tak już w samym centrum pozostał. Nie jest to dobra kompozycja. Odsyłam do lektury: http://www.fotografuj.pl/Article/ABC_fotografii_kompozycja/id/172

45 * RADOSŁAW WRÓBEL * Zapach
PLUS. Antoni Rut. Zapach na fotografii jest bardzo trudno pokazać. Dlatego jeśli się to uda bardzo podnosi to wartość fotografii. Pokazanie w wersji monochromatycznej sprawia wrażenie raczej smutku niż radości bo przecież zapach kwiatów to radość a radość pokazujemy w barwach. Przesunięcie twarzy w drugą połowę fotografii nie jest najlepszym rozwiązaniem. Niestety przeszkadza mi bardzo zauważalna sztuczność tej sytuacji. Modelka nie pokazuje zapachu. Samo trzymanie bukietu blisko twarzy jeszcze nie daje wyobrażenia zapachu.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Może to i pachnie, ale czy nie za bardzo „udziwnione”?

46 * MAJA ZEMBRZUSKA * Ono 01
PLUS. Antoni Rut. Fotografia jakby surrealistyczna, jakby ze świata nierealnego. Osoba z innego świata w odwiedzinach w naszym świecie. Fotografia dobra jako ilustracja powieści fantastycznych lub dreszczowcach. Autorka posłużyła się tu takim sposobem oświetlenia twarzy nie stosowanym na co dzień przy pokazywaniu portretów oraz takim tłem i kontrastem by pokazać obraz odrealniony, nadający pewne mistyczne wyobrażenia by wywołać u widza dreszcz emocji wykorzystując napięcie, niepewność i tajemniczość głównego elementu.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag – oprócz tej, ze oba zdjęcia powinny występować łącznie – jedno pod drugim – może trzeba by je już na trwałe połączyć i traktować jako jedność ?

47 * MAJA ZEMBRZUSKA * Ono 02
PLUS. Antoni Rut. Fotografia jakby surrealistyczna, jakby ze świata nierealnego. Osoba z innego świata w odwiedzinach w naszym świecie. Fotografia dobra jako ilustracja powieści fantastycznych lub dreszczowcach. Autorka posłużyła się tu takim sposobem oświetlenia twarzy nie stosowanym na co dzień przy pokazywaniu portretów oraz takim tłem i kontrastem by pokazać obraz odrealniony, nadający pewne mistyczne wyobrażenia by wywołać u widza dreszcz emocji wykorzystując napięcie, niepewność i tajemniczość głównego elementu.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag – oprócz tej, ze oba zdjęcia powinny występować łącznie – jedno pod drugim – może trzeba by je już na trwałe połączyć i traktować jako jedność ?

48 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * In vitro
PLUS. Antoni Rut. Fotografia daje też możliwości wykonywania interesujących prac bez uciekania się do programów graficznych. Wystarczy umiejętność wykorzystywania możliwości aparatu. Nieraz wystarczy to do uzyskania interesującej kompozycji. Tzw. fotografia makro ma jeden mankament, z którym raz udaje się wygrać a raz nie. Chodzi mi o głębie ostrości. Przeważnie jest zbyt krótka.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

49 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * Który pierwszy?
PLUS. Antoni Rut. Fotografia daje też możliwości wykonywania interesujących prac bez uciekania się do programów graficznych. Wystarczy umiejętność wykorzystywania możliwości aparatu. Nieraz wystarczy to do uzyskania interesującej kompozycji. Tzw. fotografia makro ma jeden mankament, z którym raz udaje się wygrać a raz nie. Chodzi mi o głębie ostrości. Przeważnie jest zbyt krótka.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

50 * ANDRZEJ ZIEMKOWSKI * Rtg
PLUS. Antoni Rut. Tworzenie grafik z fragmentów rzeczywistego świata, przenoszenie ich w ramy kompozycji dodając jednocześnie czerpane z własnej fantazji wzory jest prawidłowym kierunkiem w poszukiwaniu własnej drogi przekazywania swych artystycznych wizji. Obecnie fotografia daje duże możliwości wykonania intrygujących grafik. Nakładając wiele obrazów na siebie otrzymujemy bardzo ciekawe kompozycje. W tego rodzaju pracach wszystkie elementy powinny być ostre.
Proponuję do II etapu.

MINUS. Władysław Nielipiński. Nie mam uwag.

Organizatorzy, Patroni, Sponsorzy

© PRAWA AUTORSKIE ZASTRZEŻONE
Kopiowanie, reprodukowanie całości lub fragmentów zdjęć oraz tekstów umieszczonych na tej stronie bez zgody właściciela strony oraz autorów jest
ZABRONIONE